بسم الله

استراتژیست های اصلاح طلبان برنامه کامل و مدونی را برای بازگشت به راس قدرت تدارک دیده اند. این که رئیس جمهور روحانی برای ایشان چه نقشی را ایفا می کند کسی درست نمی داند. شاید هنوز تا تکمیل پازل های قدرت زمان زیادی باقی مانده و صحبت در این باره کمی زود باشد. چون هر لحظه ممکن است شطرنج بازان هنرمند اصلاح طلب مهره های خود را تغییر دهند.

در حال حاضر با باز شدن فضای سیاسی جامعه، گروه ها و ان جی او های مختلف که هر یک نقش دانه تسبیح را در نخ دراز و طویل اصلاح طلب ایفا می کنند، با حضور در محافل فرهنگی و سیاسی گوناگون و استفاده از ظرفیت های فضای مجازی و همچنین روزنامه های زنجیره ای، به نوعی در حال القای حضور مثبت شان در جامعه هستند. به شکلی که مردم آن را حس کنند. با توجه به فرصت کم موجود تا انتخابات مجلس، همه ظرفیت های آن ها وارد میدان شدند. یا رومی رومی یا زنگی زنگی. از سرباز تا وزیر و شاه ... مثل یک تیم فوتبال که در آخرین لحظات یک مسابقه برای رسیدن به گل از دروازه بان تا نوک حمله به سمت دروازه حریف حمله ور می شوند.

از پیاده سوارهایی مثل ورزشکاران و مربیان و مجریان مشهور که اکنون این جرات را به خود می بینند که دوران هشت سال قبل را نقد کنند و برای دیگران خط و نشان بکشند  تا سیاسیونی که روزهای خود را با حضور در افتتاحیه و اختتامیه تئاتر، سینما و شب شعرها پر می کنند.

تا انتخابات مجلس هر چند زمان است اما اصلاح طلبان خیلی زود بازی را شروع کرده اند. آن ها خوب می دانند که اگر تهران را فتح کنند یعنی ایران را فتح کرده اند. در انتخابات ریاست جمهوری حسن روحانی بیشترین رای را در تهران کسب کرد اما مجموع  آرای اصول گرایان که در سبد قالیباف و جلیلی ریخته شد بیشتر از روحانی بود. اصلاح طلبان خوب می دانند که آرای جلیلی در هیچ شرایطی به نفع آنان برنمی گردد. حتی چشمداشت آن چنانی هم به آرای قالیباف ندارند هر چند بخشی از تبلیغات شان بر روی این هدف گذاری کرده اند ولی تمام تلاش آن ها حضور جمعیتی حداکثری مردم مثل مجلس ششم هست که بتوانند حتی آرای یک میلیونی اصول گرایان را هم از رده خارج کنند. البته بحث مجلس ششم و مسئله تقلب اصلاح طلبان هنوز هم جای بحث دارد. به همین دلیل به نظر می رسد که اصول گرایان برای به دست آوردن وزارت کشور خیلی تلفات دادند و می توان این نگرانی را  با تیتر خیز اصول گرایان برای فرمانداری ها در روزنامه های زنجیره ای اصلاح طلبان مشاهده کرد.

 از آن طرف اصول گرایان در حال بررسی اشتباهات گذشته خود هستند. قالیباف بعد از رودستی که از بعضی مشاوران خود در زمان انتخابات خورد اکنون بیش تر از گذشته خود را به اردوگاه اصول گرایان نزدیک کرده است. به نظر می رسد اصول گرایان سعی دارند به یک ائتلاف برای انتخابات مجلس برسند و همه دسته ها ـ که یک زمانی حتی به خون هم تشنه بودند ـ به یک لیست مشترک برسند. هر چند طرفداران گروه های مختلف اصول گرایی از هم دلگیرند و تا حدودی هنوز بحث و جدل ها ادامه دارد ولی شکی نیست که این اختلافات به زودی به اتمام خواهد رسید ان شالله.

تا این جای کار در تهران جمعیتی در حدود یک و نیم میلیون نفر در مجلس اصول گرایان را خواهند برگزید. اما متاسفانه در گذشته  به دلیل لیست های مختلف معمولا به غیر از دو سه نفر رای ها بین دیگران پخش می شد یا خیلی ها به دلیل عدم آشنایی اسم بیشتر از ده نفر را پر نمیکردند اما حضور لیست مشترک و پرقدرت و تبلیغات مناسب می تواند این نقیصه را جبران کند. از آن طرف اصلاح طلبان اگر بخواهند مانند مجلس ششم با قدرت بیایند و طرفداران شان را مجاب به شرکت در انتخابات کنند می توانند  همین حدود جمعیت را به میدان بیاورند.

رقابت سختی در پیش است. تنها چیزی که در حال حاضر مهم است وحدت اصول گرایان است. همین و بس.